Inhoudsopgave
20 relaties: Afro-Aziatische talen, Akkadisch, Arabisch, Aramees, Berbertalen, Declinatie (taalkunde), Gebonden morfeem, Hebreeuws, Indo-Europese talen, Klinker (klank), Lens (optica), Lexeem, Lexicale eenheid, Medeklinker, Morfologische typologie, Prefix (taalkunde), Radicaal (Semitische taal), Semitische talen, Stam (taalkunde), Suffix.
Afro-Aziatische talen
Talen van de Afro-Aziatische taalfamilie worden in grote delen van het Midden-Oosten, de Hoorn van Afrika en Noord-Afrika gesproken.
Bekijken Radix (taalkunde) en Afro-Aziatische talen
Akkadisch
Akkadisch werd geschreven in spijkerschrift Akkadisch was een Semitische taal die gebruikt werd van de Faraperiode (ca. 2800 v.Chr.) tot de 1e eeuw na Chr., al werd het als gesproken taal in de laatste eeuwen voor Christus geleidelijk vervangen door het Aramees en bleef het hoofdzakelijk als taal van de wetenschap verder leven (vgl.
Bekijken Radix (taalkunde) en Akkadisch
Arabisch
Arabisch (in het Arabisch: العربية, al ʿarabiyya, of soms kortweg عربي, arabi) is een Semitische taal die door ongeveer 380 miljoen mensen in verscheidene landen wordt gesproken.
Bekijken Radix (taalkunde) en Arabisch
Aramees
Het Aramees (Oromoyo), de oorspronkelijke taal van de Arameeërs, is een Noordwest-Semitische taal die zijn oorsprong vindt in het oude Aram en zich snel verspreidde naar de rest van Mesopotamië waarin het al meer dan drieduizend jaar voortdurend en onophoudelijk wordt geschreven en gesproken in verschillende varianten.
Bekijken Radix (taalkunde) en Aramees
Berbertalen
Noord-Afrikaans met o.a. Tamazight-, Toeareg-, Siwa- en Zenagatalen Toeareg (Tamahaq, Tamasheq) De Berbertalen, ook bekend als het Berbers of Tamazight, is een taal of een groep verwante talen die een tak van de Afro-Aziatische taalfamilie vormen en worden gesproken in 10 landen in Noord-Afrika. Het taalgebied strekt zich uit van Marokko in het westen tot en met het Egyptische Siwa in het oosten, en van de Middellandse Zee in het noorden tot Niger in het zuiden.
Bekijken Radix (taalkunde) en Berbertalen
Declinatie (taalkunde)
In de taalkunde is een declinatie of verbuiging het veranderen van de vorm van een woord (tenzij een werkwoord) om de grammaticale functies van dat woord in het zinsverband aan te duiden.
Bekijken Radix (taalkunde) en Declinatie (taalkunde)
Gebonden morfeem
Een gebonden morfeem is in de taalkunde een morfeem dat niet zelfstandig kan functioneren.
Bekijken Radix (taalkunde) en Gebonden morfeem
Hebreeuws
Het woord ''Israël'' in Hebreeuws schrift Klassiek Hebreeuws, ook bekend als Lesjon HaKodesj (לשון הקודש, 'de heilige taal'), is de taal van het jodendom.
Bekijken Radix (taalkunde) en Hebreeuws
Indo-Europese talen
De Indo-Europese talen, soms ook wel Indo-Germaanse talen genoemd, vormen een taalfamilie van meer dan 400 verwante talen.
Bekijken Radix (taalkunde) en Indo-Europese talen
Klinker (klank)
Klinkers of vocalen zijn spraakklanken, waarvan de uitspraak begint met geblokkeerde stemspleet die vervolgens opengaat.
Bekijken Radix (taalkunde) en Klinker (klank)
Lens (optica)
Een lens is een doorzichtig voorwerp – veelal van glas, maar ook wel van heldere kunststof – waarmee lichtbundels convergent dan wel divergent kunnen worden gemaakt.
Bekijken Radix (taalkunde) en Lens (optica)
Lexeem
Een lexeem (van Oudgrieks λέξις, léxis, woord) is een combinatie van fonemen, morfemen en lettertekens, die min of meer overeenkomt met wat op lexicaal niveau een woord wordt genoemd.
Bekijken Radix (taalkunde) en Lexeem
Lexicale eenheid
Een lexicale eenheid is in de lexicologie een woord of woordgroep - bijvoorbeeld een samenstelling of een nominale dan wel verbale constituent - die deel uitmaakt van het lexicon van een taal.
Bekijken Radix (taalkunde) en Lexicale eenheid
Medeklinker
Medeklinkers of consonanten zijn spraakklanken waarvan de uitspraak begint met niet geblokkeerde stemspleet.
Bekijken Radix (taalkunde) en Medeklinker
Morfologische typologie
Morfologische typologie is een onderdeel van de taaltypologie dat talen structureert op grond van hun morfologische kenmerken.
Bekijken Radix (taalkunde) en Morfologische typologie
Prefix (taalkunde)
Een prefix of voorvoegsel is een toevoeging (affix) die voor het grondwoord wordt geplaatst.
Bekijken Radix (taalkunde) en Prefix (taalkunde)
Radicaal (Semitische taal)
Bij de studie van Semitische talen zoals het Hebreeuws worden de afzonderlijke (doorgaans 3) consonanten (medeklinkers) waar een wortel uit is opgebouwd wel radicalen genoemd.
Bekijken Radix (taalkunde) en Radicaal (Semitische taal)
Semitische talen
Verspreiding van de Semitische talen. De Semitische talen vormen een noordoostelijke subfamilie van de Afro-Aziatische talen.
Bekijken Radix (taalkunde) en Semitische talen
Stam (taalkunde)
In de taalkunde is een stam een woordvorm die de basis is voor alle door middel van flexie, samenstelling en afleiding daaruit gevormde woorden.
Bekijken Radix (taalkunde) en Stam (taalkunde)
Suffix
Een suffix, achtervoegsel of uitgang is in alle niet-isolerende talen een affix dat achter de woordstam wordt geplaatst.
Bekijken Radix (taalkunde) en Suffix
Ook bekend als Radix (woord), Wortel (taalkunde).