Inhoudsopgave
17 relaties: Autologie, Compositionaliteitsprincipe, Etnografie, Fonologie, Gebonden morfeem, Generatieve semantiek, Seem (taalkunde), Semantisch kenmerk, Semantisch veld, Spraak, Structuralistische semantiek, Transformatie (taalkunde), Wiskunde, Woord, Woordenschat, Woordsemantiek, Woordveldtheorie.
Autologie
Autologie betekent in het algemeen "een studie die op zichzelf betrekking heeft".
Bekijken Componentenanalyse en Autologie
Compositionaliteitsprincipe
Als men een zin opbouwt volgens syntactische regels, dan lopen parallel daaraan semantische regels mee die de betekenis geven aan die zin.
Bekijken Componentenanalyse en Compositionaliteitsprincipe
Etnografie
Bronislaw Malinowski met de inheemse bevolking op Kiriwina in 1918 Etnografie is een methode van de etnologie en culturele antropologie om etniciteit in kaart te brengen.
Bekijken Componentenanalyse en Etnografie
Fonologie
Fonologie of klankleer is de tak van de taalwetenschap die de kleinste, betekenisonderscheidende klanken bestuderen.
Bekijken Componentenanalyse en Fonologie
Gebonden morfeem
Een gebonden morfeem is in de taalkunde een morfeem dat niet zelfstandig kan functioneren.
Bekijken Componentenanalyse en Gebonden morfeem
Generatieve semantiek
De generatieve semantiek is binnen de generatieve grammatica een variant op de transformatiegrammatica, die in het midden van de jaren 60 van de 20e eeuw is ontwikkeld door enkele van Chomsky's toenmalige leerlingen: John R. Ross, Paul Postal, James McCawley en George Lakoff.
Bekijken Componentenanalyse en Generatieve semantiek
Seem (taalkunde)
Een seem is in de semantiek en de tekstlinguïstiek een "minimale" betekenisdragende eenheid, waardoor het ene semeem wordt onderscheiden van het andere.
Bekijken Componentenanalyse en Seem (taalkunde)
Semantisch kenmerk
Semantisch kenmerk is een benaming die wordt gebruikt in de structurele semantiek en met name de componentenanalyse voor de kleinste betekenisdragende eenheden van een vrij of gebonden morfeem.
Bekijken Componentenanalyse en Semantisch kenmerk
Semantisch veld
Met één bepaald semantisch veld, lexicaal veld of woordveld wordt in de woordsemantiek het verschijnsel dat verschillende lexemen in dezelfde context qua betekenis een zekere correlatie hebben en elkaar tot op een bepaalde hoogte definiëren hoewel ze niet synoniem zijn bedoeld.
Bekijken Componentenanalyse en Semantisch veld
Spraak
Spraak is het geheel aan talige klanken die door het menselijk lichaam met behulp van lucht uit de longen, de stem en het spraakkanaal worden voortgebracht.
Bekijken Componentenanalyse en Spraak
Structuralistische semantiek
De structuralistische semantiek is een door Ferdinand de Saussure voorgestelde variant op de semantiek die gebaseerd is op de uit de structuralistische taalkunde gedachte dat de woordenschat van talen een gestructureerd karakter heeft.
Bekijken Componentenanalyse en Structuralistische semantiek
Transformatie (taalkunde)
Een transformatie is in de taalkunde een gewoonlijk niet nader omschreven overgang van diepte- naar oppervlaktestructuur.
Bekijken Componentenanalyse en Transformatie (taalkunde)
Wiskunde
Wiskunde (minder gebruikelijk: mathematiek, mathematica of mathesis) is een formele wetenschap die onder andere getallen, patronen en abstracte structuren bestudeert.
Bekijken Componentenanalyse en Wiskunde
Woord
Een woord is het kleinste zelfstandig gebruikte taalelement, dat in de spreektaal is opgebouwd uit klanken en in de geschreven taal uit letters.
Bekijken Componentenanalyse en Woord
Woordenschat
Een woordenschat, lexicon, vocabularium of vocabulaire is de verzameling woorden die een taal of een persoon rijk is.
Bekijken Componentenanalyse en Woordenschat
Woordsemantiek
Woordsemantiek of lexicale semantiek is het onderdeel van de semantiek dat zich bezighoudt met de betekenis (denotatie/connotatie) van afzonderlijke lexicale elementen (woorden, morfemen of lexemen), en zich aldus onderscheidt van de zinssemantiek.
Bekijken Componentenanalyse en Woordsemantiek
Woordveldtheorie
De woordveldtheorie is een in 1931 door de Duitse taalkundige Jost Trier geïntroduceerde subtheorie binnen de woordsemantiek.