Inhoudsopgave
53 relaties: Absorptielijn, Aldebaran (ster), Annie Cannon, Ap en Bp sterren, Astronomische spectroscopie, Astronoom, Balmerreeks, Betelgeuze (ster), Bruine dwerg, Chemisch element, Deneb, Effectieve temperatuur, Emissielijn, Equivalente breedte, Eta Carinae, Ezelsbruggetje, Fraunhoferlijnen, Gorgonea Tertia, Heldere reus, Helium, Henry Draper Catalogue, Hertzsprung-Russelldiagram, Hoofdreeks, Hoofdreeksster type A, Hoofdreeksster type B, Hoofdreeksster type F, Hoofdreeksster type G, Hoofdreeksster type O, Hyperreus, Kleurindex, Koolstofster, Lichtkracht, Massa (natuurkunde), Oranje dwerg, Pollux (ster), Reuzenster, Rode dwerg, Rode reus, S-type ster, Sirius (ster), Spectraallijn, Spectrum, Ster (hemellichaam), Sterevolutie, Subdwerg, Subreus, Superreus, Witte dwerg, Wolf-Rayetster, Zon, ... Uitbreiden index (3 meer) »
- Hertzsprung-Russellclassificatie
- Ster naar lichtkrachtklasse
- Ster naar spectraalklasse
Absorptielijn
Spectrum met absorptielijnen Een absorptielijn is een donkere spectraallijn in een spectrum als gevolg van de absorptie van opvallend of doorvallend licht of andere elektromagnetische straling van een voorwerp of chemische stof.
Bekijken Spectraalklasse en Absorptielijn
Aldebaran (ster)
Aldebaran (alpha Tauri) is een ster in het sterrenbeeld Stier (Taurus) en mogelijk een dubbelster bestaande uit Aldebaran A, een rode reus, en een Type M-hoofdreeksster, Aldebaran B. Aldebaran is de helderste ster van het sterrenbeeld en maakt deel uit van de Winterzeshoek.
Bekijken Spectraalklasse en Aldebaran (ster)
Annie Cannon
Annie Cannon Annie Jump Cannon (Dover (Delaware), 11 december 1863 – Cambridge (Massachusetts), 13 april 1941) was een Amerikaans astronome, werkzaam bij de Harvard-sterrenwacht.
Bekijken Spectraalklasse en Annie Cannon
Ap en Bp sterren
Ap- en Bp-sterren zijn chemisch peculiaire sterren met spectraalklasse A en B die een grotere abundantie (tot 104 - 106 maal de abundantie in de zon) van sommige metalen zoals strontium, chroom, en europium vertonen.
Bekijken Spectraalklasse en Ap en Bp sterren
Astronomische spectroscopie
De sterrenspectroscoop van het Lick Observatory in 1898. Ontworpen door James Keeler en vervaardigd door John Brashear. Astronomische spectroscopie is het onderzoek in de astronomie dat gebruik maakt van de techniek spectroscopie.
Bekijken Spectraalklasse en Astronomische spectroscopie
Astronoom
Carolyn Shoemaker met de 18-inch Schmidt telescoop van het Palomar-observatorium Mandeville's Travels'', ca. 1400) alt.
Bekijken Spectraalklasse en Astronoom
Balmerreeks
Bohrmodel van het waterstofatoom ontstaan Balmerlijnen door een overgang tussen het tweede en een hoger niveau. De overgang van het tweede naar het derde stemt overeen met de absorptie van een foton met een golflengte van 656,3 nm. De overgang van derde naar tweede niveau, zoals getoond op de figuur, met de emissie van een foton met een golflengte van 656,3 nm.
Bekijken Spectraalklasse en Balmerreeks
Betelgeuze (ster)
Het Orioncomplex met linksboven Betelgeuze Betelgeuze (alpha Orionis, ook bekend als Betelgeuse, Betelgeux, Beteiguex, Bételgeuse en Al Mankib) is na Rigel de helderste ster in het sterrenbeeld Orion.
Bekijken Spectraalklasse en Betelgeuze (ster)
Bruine dwerg
Hubble-opname. Merk op dat de ster links op het beeld zelf een rode dwerg is, dus van een klein en lichtzwak type. Een bruine dwerg is een hemellichaam met een massa die kleiner is dan een ster, maar groter dan een gasreus.
Bekijken Spectraalklasse en Bruine dwerg
Chemisch element
Een chemisch of scheikundig element is een stof die met scheikundige middelen en methoden niet in andere stoffen opgesplitst kan worden.
Bekijken Spectraalklasse en Chemisch element
Deneb
Lichtkromme van Deneb Deneb (alpha Cygni) is de helderste ster in het sterrenbeeld Zwaan (Cygnus) en is een van de drie sterren van de zomerdriehoek.
Bekijken Spectraalklasse en Deneb
Effectieve temperatuur
De effectieve temperatuur van een object is die temperatuur die een zwarte straler zou hebben als het dezelfde totale fluxdichtheid zou uitzenden als dit object.
Bekijken Spectraalklasse en Effectieve temperatuur
Emissielijn
waterstof ijzer Een emissielijn is een oplichtende spectraallijn in het spectrum van de elektromagnetische straling die uitgezonden wordt door een stralingsbron.
Bekijken Spectraalklasse en Emissielijn
Equivalente breedte
Een diagram waarin de equivalente breedte van een absorptielijn (rood) aangegeven wordt. De equivalente breedte van een spectraallijn is in de astronomie een maat voor de sterkte van de spectraallijn in een plot van de intensiteit (fluxdichtheid) tegen de golflengte.
Bekijken Spectraalklasse en Equivalente breedte
Eta Carinae
Lichtkromme van Eta Carinae tussen 1686 en 2014 Lichtkromme van Eta Carinae tussen 1972 en 2019 Eta Carinae is een niet met het blote oog zichtbare type B hyperreus in het sterrenbeeld Kiel (Carina).
Bekijken Spectraalklasse en Eta Carinae
Ezelsbruggetje
Een ezelsbruggetje is de benaming voor een mnemotechniek om iets heel anders makkelijk te kunnen onthouden.
Bekijken Spectraalklasse en Ezelsbruggetje
Fraunhoferlijnen
Fraunhoferlijnen zijn donkere lijnen in een absorptiespectrum.
Bekijken Spectraalklasse en Fraunhoferlijnen
Gorgonea Tertia
Lichtkromme van Gorgonea Tertia Gorgonea Tertia (rho Persei) is een ster in het sterrenbeeld Perseus.
Bekijken Spectraalklasse en Gorgonea Tertia
Heldere reus
Een heldere reus is een ster die volgens de spectraalclassificatie van Yerkes behoort tot categorie II.
Bekijken Spectraalklasse en Heldere reus
Helium
Helium is een scheikundig element met symbool He en atoomnummer 2.
Bekijken Spectraalklasse en Helium
Henry Draper Catalogue
De Henry Draper Catalogus De Henry Draper Catalogus (HD) is een stercatalogus die is gepubliceerd tussen 1918 en 1924, met spectroscopische classificaties van 225.300 sterren.
Bekijken Spectraalklasse en Henry Draper Catalogue
Hertzsprung-Russelldiagram
Figuur 1 Figuur 2 Het Hertzsprung-Russelldiagram of HR-diagram is een puntenwolk waarin.
Bekijken Spectraalklasse en Hertzsprung-Russelldiagram
Hoofdreeks
Een Hertzsprung-Russelldiagram toont de absolute magnitude van een ster met de kleurindex (hier in de letters B-V, ofwel Blauw-Visueel). De hoofdreeks is zichtbaar als een duidelijke stijgende lijn van rechtsonder naar linksboven. Dit diagram toont 22.000 sterren van de Hipparcoscatalogus en duizend lichtzwakke sterren (rode en witte dwergen) van de oude Gliese-catalogus van zeer nabije sterren.
Bekijken Spectraalklasse en Hoofdreeks
Hoofdreeksster type A
Een hoofdreeksster type A, dat wil zeggen een ster op de hoofdreeks met spectraalklasse A, heeft zo'n anderhalf tot 2,4 keer de massa van de Zon en een oppervlaktetemperatuur tussen 7100 en 9700 kelvin.
Bekijken Spectraalklasse en Hoofdreeksster type A
Hoofdreeksster type B
Een hoofdreeksster type B (B V) is een ster op de hoofdreeks, een waterstof-fuserende ster met de spectraalklasse B en lichtkrachtklasse V (Romeinse vijf).
Bekijken Spectraalklasse en Hoofdreeksster type B
Hoofdreeksster type F
Een F-type hoofdreeks ster (F V) is een hoofdreeks-ster die brandt op waterstoffusie, een spectraal-classificatie F heeft en een lichtkracht klasse V. Deze sterren hebben 1,0 tot 1,4 keer de massa van de Zon en een oppervlaktetemperatuur tussen 6000 en 7600 K. Deze temperatuur geeft de ster een geel-witte kleur.
Bekijken Spectraalklasse en Hoofdreeksster type F
Hoofdreeksster type G
De Zon, een voorbeeld van een type G-hoofdreeksster Een hoofdreeksster type G, dat wil zeggen een ster met spectraalklasse G die het Hertzsprung-Russelldiagram op de hoofdreeks staat, is een ster van hetzelfde type als de Zon.
Bekijken Spectraalklasse en Hoofdreeksster type G
Hoofdreeksster type O
Een hoofdreeksster type O is een tot de hoofdreeks behorende ster, waarin waterstof in de sterkern fuseert, met spectraalklasse O en lichtkrachtklasse V. Deze sterren bevatten tussen 15 en 90 maal de massa van de Zon met een oppervlaktetemperatuur tussen 30.000 en 52.000 K. Ze zijn tussen 40.000 en 1.000.000 maal zo lichtsterk als de Zon (L☉).
Bekijken Spectraalklasse en Hoofdreeksster type O
Hyperreus
Een vergelijking tussen een grootte van onze Zon en een hyperreus Hyperreuzen zijn de zwaarste en grootste sterren die ontdekt zijn, met een massa tussen 25 en 320 zonnemassa's en met een grote lichtkracht.
Bekijken Spectraalklasse en Hyperreus
Kleurindex
In de astronomie is een kleurindex het verschil tussen twee kleurmagnitudes.
Bekijken Spectraalklasse en Kleurindex
Koolstofster
De koolstofster U Camelopardalis (opname Hubble ruimtetelescoop) ALMA bij een golflengte van 1,3 mm Een vergelijking van de koolstofster Y Canum Venaticorum en de zon Een koolstofster is een laat type ster, meestal een rode reus (soms een rode dwerg) met een atmosfeer die meer koolstof dan zuurstof bevat.
Bekijken Spectraalklasse en Koolstofster
Lichtkracht
In de astronomie wordt onder de lichtkracht (luminositeit, helderheid) van een ster verstaan het totaal uitgezonden vermogen in de vorm van elektromagnetische straling.
Bekijken Spectraalklasse en Lichtkracht
Massa (natuurkunde)
Massa is een natuurkundige grootheid die een eigenschap van materie, de hoeveelheid van een stof, aanduidt.
Bekijken Spectraalklasse en Massa (natuurkunde)
Oranje dwerg
Een oranje dwerg is een ster uit de hoofdreeks met spectraalklasse K en lichtkrachtklasse V. Op de hoofdreeks ligt een oranje dwerg tussen een rode en een gele dwerg.
Bekijken Spectraalklasse en Oranje dwerg
Pollux (ster)
Pollux (beta Geminorum) is de helderste ster in het sterrenbeeld Tweelingen (Gemini).
Bekijken Spectraalklasse en Pollux (ster)
Reuzenster
Een reuzenster is een ster met een substantieel grotere straal en hogere lichtkracht dan een ster uit de hoofdreeks met dezelfde oppervlaktetemperatuur.
Bekijken Spectraalklasse en Reuzenster
Rode dwerg
Impressie van een planeet in een baan rond een rode dwerg accessdate.
Bekijken Spectraalklasse en Rode dwerg
Rode reus
Grootte van een rode reus ten opzichte van de zon Een rode reus (en de gerelateerde oranje reus) is een ster die aan het einde van haar levensfase is gekomen.
Bekijken Spectraalklasse en Rode reus
S-type ster
Het oppervlak van de S ster π1 Gruis Een S-type ster is een laat type reuzenster.
Bekijken Spectraalklasse en S-type ster
Sirius (ster)
De locatie van Sirius in de Grote Hond Sirius (alpha Canis Majoris) is de helderste ster van de nachtelijke sterrenhemel.
Bekijken Spectraalklasse en Sirius (ster)
Spectraallijn
Continu spectrum Emissiespectrum Absorptiespectrum Een spectraallijn is een emissielijn of een absorptielijn die correspondeert met respectievelijk het uitzenden of het absorberen van een golflengte binnen het elektromagnetisch spectrum door een stralingsbron.
Bekijken Spectraalklasse en Spectraallijn
Spectrum
Een spectrum of verloop (meervoud: spectra of (Vlaams) spectrums) is een reeks van opeenvolgende kleuren, geluiden of andere verschijnselen.
Bekijken Spectraalklasse en Spectrum
Ster (hemellichaam)
De dubbelster Albireo (beta Cygni) Kiel Een ster is een bolvormig hemellichaam bestaande uit lichtgevend plasma met daarin voornamelijk (ongeveer 72% van de massa) waterstof en daarnaast ongeveer 26% helium.
Bekijken Spectraalklasse en Ster (hemellichaam)
Sterevolutie
De evolutie van sterren van verschillende massa in het Hertzsprung-Russelldiagram voor het hoofdreeksstadium (MS) De evolutie van sterren van verschillende massa in het Hertzsprung-Russelldiagram na het hoofdreeksstadium Sterevolutie is de levenscyclus van sterren.
Bekijken Spectraalklasse en Sterevolutie
Subdwerg
Een subdwerg is een ster met een lichtkracht-klasse VI in het spectraal classificatiesysteem.
Bekijken Spectraalklasse en Subdwerg
Subreus
Een subreus is een ster met een grotere lichtkracht dan sterren op de hoofdreeks van dezelfde spectraalklasse, maar is minder lichtsterk dan een reuzenster.
Bekijken Spectraalklasse en Subreus
Superreus
Het Hertzsprung-Russelldiagram met de verschillende lichtkrachtklassen van sterren Een superreus is een klasse van de meest lichtsterke en massieve sterren.
Bekijken Spectraalklasse en Superreus
Witte dwerg
Sirius met Sirius B (linksonder) Spectrumanalyse van wittedwergster G29-38 Een witte dwerg is een van de mogelijke eindfasen van een ster die aan het einde van haar levenscyclus is gekomen.
Bekijken Spectraalklasse en Witte dwerg
Wolf-Rayetster
evolutiesporen voor sterren van verschillende massa Hubble ruimtetelescoop. De wolk eromheen is de nevel M1-67. Wolf-Rayetsterren, doorgaans afgekort tot WR-ster, zijn zware sterren met een massa van meer dan 20 zonmassa's, die hun massa snel verliezen door een krachtige sterrenwind.
Bekijken Spectraalklasse en Wolf-Rayetster
Zon
De zon is de ster die het dichtst bij de aarde staat en het centrum van het zonnestelsel vormt.
Bekijken Spectraalklasse en Zon
Zonneradius
In de astronomie is de zonneradius een lengte-eenheid waarmee je de grootte van sterren kan uitdrukken.
Bekijken Spectraalklasse en Zonneradius
Zonsmassa
De zonnemassa of zonsmassa (symbool: M☉) is een standaardeenheid, gelijk aan de massa van de Zon, die sterrenkundigen gebruiken om de massa van andere objecten in het heelal uit te drukken, zoals van andere sterren en sterrenstelsels.
Bekijken Spectraalklasse en Zonsmassa
Zwarte straler
Een zwarte straler gebruikt voor de definitie van de candela. 1.
Bekijken Spectraalklasse en Zwarte straler
Zie ook
Hertzsprung-Russellclassificatie
Ster naar lichtkrachtklasse
Ster naar spectraalklasse
Ook bekend als G2-ster, Spectraal klasse, Spectraaltype.